آدمهای مجازی

یادمان باشد...

یادمان باشد آدمهای مجازی، حتی اگه بخوای به دنیای حقیقی و خصوصی ات دعوتشون کنی...حتی اگر بخوای سهامدار تمام روزها و خاطرات گذشته و حال و آینده اش بکنی، حتی اگر دنیا دنیا احساس به پاشون بریزی، حتی....باز هم مجازی اند.

قلبشان، روحشان،احساسشان، عشقشان، دوست داشتن شان، حتی دلتنگی شان، از جنس   مجازی هست...

آدمهای مجازی،حتی وقتی حسشون می کنی، لمسشون می کنی، انگشت بر وجودی ترین موجودیت شان میکشی، وقتی باور می کنی کنارته وواقعیه، باز هم مجازیه...

آدمهای مجازی رو باور نکنیم...

زندگی مان را با ان ها قسمت نکنیم...

مثل او که مرا  و احساسم را مجازی پنداشت...